حوزه فعاليت: <span>روانشناس بالینی</span>

سلام خیلی نیاز به روان شناس دارم چون عزت نفس ام خیلی کمه و خیلی هم احساس تنهایی می کنم. نمی دونم و همین طور نمی تونم در مقابل خودشیفته جماعت از خودم دفاع کنم😭

سلام من دختری ۱۹ ساله هستم
از ابتدایی تا کلاس دهم به شدت درس خون بودم و همیشه شاگرد ممتاز
اما از وقتی وارد دبیرستان شدم مشکلاتم شروع شد سال دهم بخاطر درس اضطراب شدید گرفتم و تحت درمان قرار گرفتم همون سال هم درس میخوندم و نمراتم عالی میشد تا اینکه کرونا اومد و موندیم خونه کم کم بیخیال شدم و دیگه مثل قبل درس نمیخوندم اما خب بازم همه چی اوکی بود
اما وقتی وارد سال دوازدهم شدم به شدت بی اراده و بی انگیزه شدم درس نمیخوندم و از طرفی چون نمیخوندم حالم بد میشد و همش با گریه و حال بد گذشت دوباره به پزشک مراجعه کردم و تحت درمان دارویی قرار گرفتم اما تاثیر گذار نبود چون تا وقتی درس نخونم حالم خوب نمیشه و از طرفی چون نمیتونم روز به روز بدتر میشم تمام این مدت تظاهر کردم به درس خوندن و زمانی که نتایج کنکور اومد خانواده به شدت تعجب کردن و مواخذه شدم چون اصلا رتبم خوب نبود
گفتم میمونم پشت کنکور جبران میکنم اما دقیقا همون اتفاق های سال گذشته برام تکرار شد .من به شدت دوست دارم درس بخونم میخوام اما نمیتونم بخونم نمیدونم مشکلم چیه آذر ماه گوشی رو دادم به خانوادم و ۵ ماه از گوشی و فضای مجازی دور شدم بلکه درس بخونم چون برای رها شدن از هجوم فکر به گوشی پناه میبردم اما نتونستم بخونم تا الان و زمان کمی هم مونده .
این مدت بازهم تظاهر میکردم به درس خوندن همیشه تو اتاقم بود با کسی در ارتباط نبودم هیچ دوستی ندارم .
از همه چیز و از همه کس دور شدم تا درس بخونم اما انگار نمیشه دو روز میخونم ارادم رو جمع میکنم بعدش دوباره ول میکنم ۱۵ روز ۲۰ روز با غم و گریه احساس نفرت از خودم و زندگیم و مرگ میگذرونم و بعدش دوباره دو روز میخونم و به همین منوال این چرخه معیوب ادامه پیدا میکنه .
رشتم تجربیه و آرزوی بزرگی دارم میخواستم دندونپزشک بشم اما الان وضعیتم اینه وقتی موفقیت بقیه دوستام رو میبینم حالم بد میشه که چرا گند زدم تو زندگیم و خرابش کردم اما نمیدونم چجوری باید حل کنم مشکلم رو .
از طرفی نمیتونم به خانوادم بگم و به پزشک مراجعه کنم .
مثل آدمایی شدم که یهو یه مشکلی مثل اعتیاد به مواد مخدر میاد سراغشون و یهو کل زندگیشون رو از دست میدن و همه رو جلوتر از خودشون میبینن و خودشون رو از موفقیت و جایگاهشون و ارزوهاشون دور میبینن .از طرفی عاشق اون رشته ام و انگار کل زندگیم رو توی اون میبینم و از طرفی هیچ تلاشی براش نمیکنم .هرکی از وضعیت درسیم سوال میکنه میگم عالیه و خیلی خوبه و اینا و میخونم عالی ولی در صورتی که ساعت مطالعم صفره و هیچ درسی نمیخونم.